HISTORIA
Przypraw
Czasy
starożytne
Ludzie
używali przypraw już 50 000 lat pne w Agadir w Maroko.
Handel przyprawami
– głównie cynamonem i pieprzem - rozwinął się w
całej Azji Południowej i na Bliskim Wschodzie około 2000 pne, a w Azji
Wschodniej handlowano wtedy ziołami i pieprzem. Egipcjanie używali
ziół do balsamowania, a zapotrzebowanie jakie mieli,
pobudziło światowy handel przyprawami. Słowo
przyprawa pochodzi od francuskiego słowa „espice”,
które przekształciło się w „epice”,
będące łacińskim wyrazem odnoszącym się do wyglądu, rodzaju oraz
typu.Już w 1000 roku pne w Chinach, Korei i Indiach medycyna oparta
była na ziołolecznictwie. Wczesne zastosowania ziół i
przypraw związane były z magią, medycyną, religią, tradycją oraz z
konserwowaniem żywności.
Wykopaliska archeologiczne na terenie dzisiejszej Syrii
(kiedyś Mezopotamii) odsłoniły na kuchennej podłodze spalony ząbek
czosnku, datowany na 1700 pne. W starożytnym indyjskim eposie
„Ramajana” również wspomniane są ząbki
czosnku, a Pliniusz Starszy opisał, że Rzymianie używali go w I wieku
ne.
W Księdze Wyjścia opisana jest historia, w której
Józef został sprzedany przez swych braci handlarzom
przypraw. W księdze Pieśń nad pieśniami Salomona, narrator
porównuje ukochaną do wielu rodzajów przypraw.
Wczesne egipskie, chińskie, indyjskie i mezopotamskie zapiski nie
odnoszą się do znanych gatunków przypraw.
W Azji Południowej gałka muszkatołowa, wywodząca się z Wysp
Korzennych oryginalnie miała brzmienie sanskryckie. Sanskryt jest
starożytnym językiem Indii, co świadczy o tym, że
wykorzystanie gałki muszkatołowej w tym regionie znane było od dawna.
Historycy uważają, że gałka muszkatołowa została wprowadzona do Europy
w VI wieku pne.
Kupcy Indonezyjscy podróżowali po Chinach,
Indiach, Bliskim Wschodzie i wschodnim wybrzeżu Afryki. Arabscy kupcy
usprawniali trasy na całym Bliskim Wschodzie i w Indiach, a to dlatego,
że Aleksandria była głównym ośrodkiem handlu przyprawami.
Najważniejsze odkrycie dla europejskiego handlu przyprawami
był wiatr monsun. Żeglugę od wschodnich plantatorów przypraw
do zachodnioeuropejskich konsumentów stopniowo zastąpiły
śródlądowe drogi, zapoczątkowane karawanami
Arabów z Bliskiego Wschodu.
Średniowiecze
Przyprawy
były jednym z najbardziej pożądanych i drogich produktów
dostępnych w Europie w czasach średniowiecza. Najbardziej popularne
były: czarny pieprz, cynamon, kminek, gałka muszkatołowa, imbir i
goździki. Przypisywana średniowiecznej medycynie teoria humoryzmu (od
„humor” – limfa) wskazuje na to, że
odpowiednia ilość przypraw i ziół w codziennej diecie jest
niezastąpiona w zapewnieniu balansu poszczególnych
typów limfy.
Przyprawy importowano z plantacji Azji i Afryki, co sprawiło
że były bardzo drogie. Od VIII do XV wieku, Republika Wenecka oraz
sąsiadujące z nią włoskie miasta-państwa miały monopol na handel
przyprawami
z Bliskiego Wschodu. Przyniósł on temu
regionowi bogactwo. Szacuje się, że w okresie późnego
średniowiecza, każdego roku do Europy Zachodniej importowano około
1.000 ton pieprzu i 1.000 ton innych popularnych przypraw. Była to
równowartość rocznej podaży ziarna dla 1,5 miliona
osób. Najbardziej ekskluzywny wśród przypraw był
szafran, wykorzystywany zarówno ze względu na
swój żywy żółto-czerwony kolor, jak i smak.
Przyprawy, które w kuchni europejskiej odeszły w zapomnienie
to aframon madagaskarski - krewny kardamonu, który we
francuskiej kuchni późnego średniowiecza zastępował
pieprz, a także szpikanard, galangal, pieprz długi, i pieprz
kubeba.
Wczesne
czasy współczesne
Głównym
powodem wyprawy Vasco da Gama w 1499 roku do Indii było
opanowanie szlaków handlowych i regionów
produkujących przyprawy. Hiszpania i Portugalia nie były zadowolone z
wysokich cen przypraw, jakie ustaliła Wenecja. Mniej więcej w tym samym
czasie, Krzysztof Kolumb powrócił z Nowego Świata i opisał
inwestorom nowe, dostępne tam przyprawy.
Innym źródłem konkurencji w handlu przyprawami w
XV i XVI wieku była Republika Raguzy na południu Chorwacji.
Walki z Afonso de Albuquerque (1453-1515) pozwoliły
Portugalii przejąć kontrolę nad szlakami morskimi do Indii. W 1506
zajął on wyspę Socotra na Morzu Czerwonym, a w 1507 Ormuz w Zatoce
Perskiej. Gdy został wicekrólem Indii, zajął wyspę Goa w
1510, a rok później Malakkę na Półwyspie
Malajskim .Portugalia może teraz importować bezpośrednio z Syjamu, Chin
i z Wysp Korzennych. Jedwabny Szlak uzupełnił portugalskie trasy
morskie przynosząc przez Lizbonę do Europy skarby Wschodu, w tym
przyprawy.
Wraz z odkryciem Nowego Świata pojawiły się nowe przyprawy,
w tym ziele angielskie, papryka chilli, wanilia i czekolada. Handel
przyprawami z Ameryką kwitł, stał się bardzo dochodowy w
XIX wieku, przynosząc wiele nowych przypraw.
Na Karaibach, wyspa Grenada jest dobrze znana z uprawy i
eksportu wielu przypraw, w tym gałki muszkatołowej, która
została tam wprowadzona przez osadników.
Zapraszamy do zapoznania się z naszymi
poradami
Sprzątanie-Siedlce.sk-system.pl
Jesteśmy
firmą sprzątającą, która zajmuje się kompleksowym
sprzątaniem firm, domów i mieszkań. Sprzątamy
również obiekty użytkowe, gabinety, klatki schodowe i
osiedla, a także porządkujemy domy po budowach i remontach.
Zapraszamy do zapoznania się z naszą Ofertą