Kiedy słabnie pamięć
Każdemu
z nas zdarza się od czasu do czasu zapomnieć, czy
to o wizycie u dentysty, czy też o schowanym gdzieś kluczu. Jednak co
robić, gdy za „zwyczajnym” zapominalstwem kryje się
coś więcej i w jakich przypadkach wypadałoby odwiedzić lekarza?
„Zwyczajne“
zapominalstwo nie stanowi powodu do
zmartwień. Jednak gdy pamięć krótkotrwałą i zmysł orientacji
coraz częściej i przez dłuższy okres działają z
zakłóceniami, jest to sygnał, aby odwiedzić lekarza.
Co właściwie oznacza demencja?
Prawie 1,2
miliona ludzi w Niemczech cierpi na demencję. Dotyka ona
przede wszystkim osób powyżej 65 roku życia. Demencja jest
chorobą mózgu, która ogranicza zdolności
kognitywne i funkcjonowania w życiu codziennym. Przewodnim symptomem są
zaburzenia pamięci. Na początku dotknięci chorobą zapominają o rzeczach
bieżących, w dalszym przebiegu choroby zanikają również
zinternalizowane treści pamięci długotrwałej.
Dosłowne tłumaczenie demencji oznacza „być bez
ducha” i oddaje to, co dzieje się z chorym. Choroba dotyka
zdolności myślenia, chory traci wątek, zmienia się jego język i mowa.
Pogorszeniu ulega zarówno orientacja w przestrzeni, jak i w
czasie, aż w końcu nie rozpoznaje rodziny i bliskich znajomych, chory
ma kłopoty ze swoimi uczuciami, tracą kontrolę nad sobą i ulegają
kompletnej zmianie.
Czym dokładnie jest Alzheimer?
Choroba
Alzheimera jest najczęstszą formą zaburzeń dementywnych. 6 na
10 przypadków demencji wynika z zachorowania na Alzheimera.
W chorobie Alzheimera obumierają komórki nerwowe w
mózgu, przez co chory z biegiem czasu traci zdolności
kognitywne, orientację w czasoprzestrzeni, pamięć, a także cechy
osobiste. Osoba chora raczej nie zauważa swoich problemów z
pamięcią, dlatego aby postawić dokładną diagnozę bardzo ważna jest
współpraca z rodziną i osobami bliskimi.
Demencję Alzheimerowską można zdiagnozować na podstawie
historii
choroby, jak i za pomocą prostych testów, i leczyć
farmakologicznie już we wczesnym stadium, tak aby znacząco
opóźnić występowanie symptomów. Bardzo ważnym
punktem pozostaje komunikacja z innymi ludźmi, rodziną,
przyjaciółmi i grupami wsparcia. Doradza się
również trening umysłowy, aby ćwiczyć zdolność
spostrzegania.
Źródło: „PflegePartner“, 16/2010